German Hound ırkının Roma İmparatorluğu döneminden bu yana varlığını devam ettirdiği bilinmektedir. Avcılık süreçlerinde başarısı ile Romalıların dikkatini çeken bu ırkın özellikle dikkat çeken koku takip etme yeteneğinin vazgeçilmez bir öneme sahip olduğu bilinmektedir. 1848 yılında yaşanan gelişmeler ile avlanma alanlarında büyük kısıtlamalar meydana gelmesi ile ırkın yaygınlığı azalmaya başlamıştır.
Horosan’da ortaya çıkan bu ırk Oğuz boylarına Afganistan’dan İran’a kadar yaverlik etmiştir. Yüreğir’de Zağar denilen bir yer vardır ve isminin buradan geldiği düşünülür. Oğuzlar Anadolu topraklarına girdiğinde bu köpek ırkını da beraberlerinde getirmişlerdir.
Jonangi Hindistan’ın sahil kesiminde rastlanan; yerliler tarafından severek bakılan ve av sırasında kullanılan hayvanlar arasında yerini almaktadır. Ayrıca ırkın bir diğer isimlendirmesinin de Jigilam’dır. Irkın kökeninin bilhassa Pulicat Gölü çevresinde yoğunlaştığı görülmektedir. Irkın korunması ve kontrolsüz çiftleşme ile ırkın yapısının bozulmaması adına büyük çaba sarf edilmektedir.
Segugio Maremmano ırkının hem av sürecinde hem de diğer çalışma sahalarında sıklıkla tercih edilen ırklar arasında kendisini gösterdiği fark ediliyor. Apennine bölgesinde yaygın şekilde görülmektedir. Maalesef bölgede yer alan diğer ırklar kadar popüler bir hale gelememiştir. Bu köpeğin kontrolsüzlük nedeni ile sokak köpekleri ile çiftleşmesi ırkın genetik yapısında sorun oluşturmuştur.
